لحاظ جهانی شدن R&D در فرایند توسعة بنگاه‌ها یک ضرورت و نه انتخاب

جهانی شدن R&D به عنوان یکی از جدیدترین جنبه‌های فرایند کلی جهانی شدن، یکپارچگی کل جهان، که با ورود به عصر اطلاعات سرعت و گسترة بیشتری یافته، بسیاری از تصمیمات در بنگاهها، به خصوص بنگاههای بزرگ، را تحت تأثیر قرار داده است. یکی از مهمترین تصمیمات در بنگاهها توسعة بنگاه‌هاست، زیرا عدم توسعة بنگاه در واقع به معنی قرار گرفتن در مسیر سقوط و نابودی است. در فرایند توسعة بنگاهها، چه از طریق افزایش عرضة محصول فعلی باشد و چه از طریق عرضة محصول جدید، توسعة فناوری به عنوان نتیجة فعالیت‌های R&D نقش محوری دارد. سرعت توسعة فناوری به میزان فناوری در دسترس، شامل فناوری‌های موجود در بنگاه و فناوری‌های قابل دستیابی دارد. جهانی شدن R&D گرچه باعث افزایش دسترسی یک بنگاه به فناوری می‌شود، اما از سوی دیگر فرصت مشابهی را نیز در اختیار رقبای آن قرار می‌دهد. بنابر این لحاظ امکانات و فرصت‌هایی که بر اثر جهانی شدن R&D برای توسعة بنگاهها فراهم می‌شود و بهره‌گیری پیش دستانه از آنها هر روز بیش از پیش از یکی از انتخاب‌های ممکن به یک ضرورت حیاتی و جزیی لاینفک از فرایند توسعة بنگاهها تبدیل می‌شود. هدف این مقاله نشان دادن ضرورت لحاظ جهانی شدن R&D در فرایند توسعة بنگاههاست و بدین منظور ابتدا مفهوم جهانی شدن و به طور خاص جهانی شدن R&D بررسی خواهد شد و سپس فرایند توسعة بنگاهها با توجه به نظریه‌های جدید و الزامات این فرایند مورد بحث قرار خواهد گرفت و آنگاه با تلفیق مطالب قبلی تأثیراتی که جهانی شدن R&D بر توسعة بنگاهها دارد، بررسی می‌شود و در نهایت نتیجه‌گیری و پیشنهادات ارائه گردد.