رابطه ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان

هدف پژوهش بررسی رابطه ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان است. طرح تحقیق از نوع همبستگی بود و جامعه،تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 95 - 1394 بودند که 400 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخابشدند. از مقیاس ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگیپیرسون و رگرسیون و آزمون t استفاده شده و نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین متغیرها بود. همچنین بین ناگوییخلقی با آمادگی به اعتیاد در دانشجویان دختر و پسر تفاوت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ناگویی خلقی ، آمادگی به اعتیاد ، دانشجو