خودپنداره، تصویر بدنی و اختلالات خوردن در دانش آموزان دختر

این پژوهش باهدف تعیین رابطه خودپنداره و تصویر بدنی با اختلالات خوردن در دانش آموزان دختر انجام گرفت. جامعه پژوهششامل کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دورهی متوسطه مدارس دولتی منطقه 2 تهران، در سال تحصیلی 95 - 94 بودند که مطابقبا فرمول کوکران از تعداد 322 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامهخودپنداره راجرز، مقیاس نگرانی از تصویر بدنی (BICI) و پرسشنامه نگرش به خوردن (EAT) بود. پژوهش حاضر یک تحقیقبالینی و جزء طرحهای غیرآزمایشی از نوع همبستگی بود. ضریب همبستگی پیرسون رابطه منفی معناداری بین خودپنداره پایه یاواقعی با اختلال خوردن کلی و کنترل دهانی نشان داد اما عادت غذایی با تمایل به خوردن رابطه معناداری وجود ندارد. خودپندارهآرمانی نیز با اختلال خوردن کلی و همچنین با هر سه مولفه اختلال خوردن (عادات غذایی، تمایل به خوردن و کنترل دهانی) ونگرانی از تصویر بدنی با اختلال خوردن کلی و کنترل دهانی رابطه مثبت و معناداری دارند. یافتههای این پژوهش گویای اهمیترابطه خودپنداره و تصویر بدنی با اختلالات خوردن (بی اشتهایی عصبی و پراشتهایی عصبی) دانش آموزان بوده و در میان متغیرها،خودپنداره واقعی یا پایه، پیش بینی کننده منفی و خودپنداره منفی، پیش بینی کننده مثبت اختلالات خوردن در دانش آموزانمی باشند. همچنین خودپنداره و نگرانی از تصویر بدنی توانایی تبیین و پیش بینی 50 درصد از واریانس اختلالات خوردن دانشآموزان دختر را دارند.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ، تصویر بدنی ، اختلالات خوردن