یک روش چندفازی برای تشخیص خودخواهی در اینترنت اشیاء

با رشد روزافزون حجم اطلاعات پردازشی و نیاز به سیستم های توزیع شده و پردازش موازی، سیستم های اطلاعاتی شاهد پدیده ای جدید به نام اینترنت اشیا می باشند. از آنجایی که در این شبکه ها کلیه اشیا از طریق ارتباط بی سیم و اینترنت به همدیگر متصل می شوند بنابراین به دلیل برد کم اتصالات بی سیم، حیات این نوع شبکه ها مستلزم همکاری تک تک گره های شبکه و ارتباطات چندگامی بین اشیا است به طوری که هر گره با ارسال بسته های گره های همسایه خود به سایر گره ها، امکان برقراری ارتباط بین گره هایی که در برد ارسال یکدیگر قرار ندارند را فراهم می نماید؛ روش پیشنهادی جهت نظارت و کنترل بهتر گره ها از خوشه بندی استفاده می کند که از سه فاز تشکیل شده است؛ فاز اول برپایی و استقرار خوشه های اصلی و خوشه های میانی و تعیین سرخوشه ها و سگ های نگهبان در هر خوشه میانی است، فاز دوم فاز عمومی است که سرخوشه های اصلی با کنترل ویژگی های عمومی شبکه مانند تاخیر ، تعداد بسته های ارسالی ، تعداد بسته های تحویل داده شده، توان عملیاتی و ترافیک شبکه وجود گره خودخواه را تشخیص می دهند و نهایتا فاز محلی که سگ های نگهبان در خوشه های میانی مسیول اجرای این فاز هستند. در فاز محلی که توسط سگ های نگهبان در هر خوشه میانی انجام می شود؛ جهت تعیین گره های خودخواه است که تاخیر بسته ها و تعداد پیش رانی بسته ها توسط گره ها در خوشه های میانی را گره های نگهبان نظارت دارد. در صورت تشخیص خودخواهی، سرخوشه اصلی را به دیگر گره های خوشه اطلاع می دهد تا داده ای به گره مذکور از سوی گره های شبکه ارسال نشود. نتایج شبیه سازی و ارزیابی آن نشان می دهد کمترین میزان نرخ خطای مثبت و نرخ تشخیص گره خودخواه با %10تا 15% در مقایسه با سایر الگوریتم ها را داراست.

کلیدواژه ها:

اینترنت اشیا ، گره های میانی ، رفتار خودخواهانه ، پیش رانی ، کارآیی شبکه ، ارسال مجدد بسته