ردیابی نقطه ای ماکزیمم توان در شبکه های فوتوولتاییک با رویکرد افزایش بازده

افزایش مصرف و همزمان شدن آن با افزایش تقاضا برای تولید انرژی و افزایش قیمت آن باعث شده که فکر منابع جایگزین و تجدیدپذیر باشند طی دو سه دهه اخیر مولد برق خورشیدی به عنوان یه منبع جایگزین برای تولید انرژی مورد توجه قرار گرفته است. از جمله کارهای انجام شده ارایه روش های گوناگون جهت ردیابی حداکثر توان در ماژول هایی خورشیدی می باشد زیرا ماژول ها دارای مشخصه جریان-ولتاز بوده غیرخطی بوده و تنها در یک نقطه کار خاص حداکثر توان را تولید می-نمایند واین نقطه با تغییر دما و شدت تابش نور تغییر می نماید. هدف اصلی از انجام این مقاله، مطالعه و شبیه سازی سیستم های فتوولتاییک با ارایه روشی مبتنی بر سایر روش هایی پیشین با تعریف محدوده ای خاص بوده که علاوه بر وجود نقطه ماکزیمم توان در تغییرات شرایط جوی یا سایر الگوریتم های ردیابی شروع به فعالیت نکرده و در صورت تغییرات فراتر از محدوده تعریف شده جستجو انجام شود که این فرایند موجب افزایش بازده آرایه هایی خورشیدی و بهبود زمان ردیابی نقطه ماکزیمم توان در سیستم هایی فتوولتاییک که به صورت سری همبندی شده اند، می شود. با مقایسه روش های تک مرحله ای و دو مرحله ای دیگر با این روش، مشاهده می شود که این روش دقیق تر و سریعتر می باشد. بازده این روش حدود 95% و زمان همگرایی تحت شرایط متغیر جوی 15میلی ثانیه می باشد. تمامی شبیه سازی ها با استفاده از سیمولینک متلب انجام شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، سلول خورشیدی ، سیستم فتوولتاییک ، ردیابی نقطه توان ماکزیمم