پژوهشی بر الگوی کشف آسیب پذیری در مسیر یاب ها با استفاده از فازینگ پروتکل

چگونگی کشف آسیب پذیری های مسیر یاب ها بهصورت کارآمدو خودکار یک مساله حیاتی در بحث حصول اطمینان از شبکه ها است. در این راستا تحقیقاتی از گذشته تا به حال، عموما با محوریت فناور های سو استفاده از آسیب پذیری های مسیر یاب ها، با رو ش هایی غیر از فازینگ صورت گرفته است. از سوی دیگر ابزار های فازینگ تجاری متعددی برای دامنه ای از کاریردها معرفی شده است. اما اکثر این ابزارها برای ارزیابی مسیریاب ها به کلی مناسب نیستند یا کارایی بسیار پایینی دارند. اخیرا در این زمینه کارهای معدودی بر مبنای فازینگ صورت گرفته و نتیجه آن ها افق روشنی را برای این حوزه ترسیم کرده است. در این مقاله پس از معرفی تکنیک فازینگ ایده ای برای بکار گیری آن برای کشف آسیب پذیری های پروتکل های پیاده سازی شده در مسیر یاب ها ارایه داده ایم. ساز و کار این ایده به صورت تحلیلی رفتار مسیر یاب در قبال فرستادن انواع بسته های تولید شده توسط الگوریتم ژنتیک تا زمان رخداد یک خطا و تحلیل بسته عامل خطا برای تشخیص و ثبت آسیب پذیری است

کلیدواژه ها:

فازینگ ، کشف آسیب پذیری ، پروتکل ، مسیریاب