ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان

یادگیری الکترونیکی امروزه توجه بسیاری از دست اندرکاران آموزش را به خود جلب نموده است. سازمانها و دانش پذیران زیادی برای استفاده از آموزش الکترونیکی علاقه نشان دادند و در طول سالهای اخیر بهعنوان یکی از کاربردهای مهم فناوری جدید اطلاعات و ارتباطات در جهان مطرح بوده است و موسسات و دانشگاه ها شروع به فعالیت در این راستا و گسترش آموزش از این روش نمودهاند و این مقوله تبدیل به یک حوزه رو به رشد شد. هدف این تحقیق، ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی به عنوان یکی از روشهای نوین یادگیری در نظام آموزشی دانشگاه ها است. در کشور ایران با توجه به جمعیت گسترده دانش پژوهان، کمبود استادان خبره، کمبود فضاهای آموزشی و شاغل بودن بسیاری از دانشجویان، آموزش و یادگیری الکترونیک می تواند مهمترین روش آموزشی به ویژه در آموزش عالی قلمداد شود؛ بنابراین ارزیابی عوامل موثر بر پذیرش سیستم های یادگیری الکترونیکی از دیدگاه دانشجویان و بررسی کارآمدی آن، از اهمیت بسیاری برخوردار است. به منظور شناخت موضوع تحقیق و جمع آوری اطلاعات لازم، از مقالات مربوط به تحقیقات انجام شده در این زمینه استفاده شده است. مطالعات چندی در مورد ارزیابی کارآمدی روش یادگیری الکترونیکی و عوامل موثر بر پذیرش سیستمهای یادگیری الکترونیکی انجام شده است که اغلب با در نظر گرفتن چند مولفه اثرگذار، به بررسی تاثیر این عوامل بر کارآمدی شیوه یادگیری الکترونیکی پرداختهاند. نتایج حاکی از آن است که آموزش مجازی آکادمیک، در صورت تدوین مناسب محتوای آموزشی و ارزشیابی مناسب، سیستم موفق و کارآمدی است.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، کارآمدی ، فناوری اطلاعات ، آموزش دانشجویان