بررسی نقش هیدرولوژی در ارتباط با احیای منابع طبیعی واهمیت آن برای تهران مطالعه موردی: دماوند

هیدرولوژی به عنوان دانشی مطرح میگردد که با آبهای سطح زمین ازنظر پیدایش، کاوش، چرخش، کنترل و ذخیره وتوزیع آب در طبیعت سروکار دارد . واژه هیدرولوژی )آب شناسی( عملا به شاخه ای از جغرافیای فیزیکی اطلاق می شود که گردش آب در طبیعت را موردبررسی قرار میدهد و دربرگیرنده کلیه مسائل مربوط به جریان های سطحی و زیرزمینی ، بارش و مجموعه های آبی قاره ای مانند دریاچهها، باتلاق ها و تالاب ها است . حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست به عنوان سمبل حیات چه در سطح ملی وچه در سطح جهانی همواره مورد توجه بوده و صیانت از آن بر دوش تک تک افراد در کره زمین و در هر جامعه ای است. منابع طبیعی تنها منحصر به جنگل و جنگل کاری نیست در نگاه وسیع تر منابع طبیعی طیف گسترده ای از منابع آب ، خاک ، هوا، رودخانه ها، دریاچه ها، مراتع، دریاها ، تالاب ها و .... را دربر میگیرد. پارامترهاییکه در سالهای اخیر به واسطه بی توجهی و سوء مدیریت بسیار در معرض فرسایش و تخریب قرار گرفته است . لذا با آموزش، مدیریتصحیح ، ایجاد فرهنگ نگهداری و استفاده بهینه از منابع طبیعی می توانیم در حفظ محیط زیست خود کوشا باشیم. در این پژوهش شهرستان دماوند به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شده است . سرزمین پرافتخاری که هرکسی را به یاد عظمتغرورآفرینش می اندازد و هم چون نگینی بر روی رشته کوه البرز می درخشد. دماوند به عنوان یکی از غنای جاذبه های باستانی و تاریخیو طبیعی دارای منابع طبیعی بسیار ارزشمندی است که حفظ و صیانت از آن بسیار حائز اهمیت است. برخی از منابع طبیعی این منطقه در سالهای اخیر متاسفانه در معرض تخریب و دگرگونی قرار گرفته است . در این پژوهش سعی شده است تا با معرفی منابع آب سطحی و زیرزمینی ، منابع آب و خاک و پوشش گیاهی این منطقه نسبت به احیای منابع طبیعی از دست رفته بکوشیم .