تحلیلی بر کاربریاراضی (وضع موجود و وضع مطلوب) مطالعه موردی : شهرستان قوچان

بحث کاربری اراضی شهری به معنای استفاده بهینه و مطلوب از اراضی برای فعالیتها و عملکردهای مختلف شهری، همواره از بحث های اساسی در برنامه ریزی شهری و شهرسازی بوده است و از آن به عنوان قلب برنامه ریزیشهری یاد می شود. الگوی بهینه زیست در جوامع شهری؛ ضرورت نیاز به برنامه ریزی کاربری اراضی را مطرح می سازد تا در این راستا سیاستهای تنظیم و تحولات کاربری اراضی شهرها ساماندهی شود .بنا براین برای دست یابی به یکالگوی بهینه از کاربری های شهری لازم است تا یکفرآیند علمی و منطقی از تحلیل و بررسی مورد استفاده قرار گیرد .در این پژوهشکه حاصل یک روشتوصیفی است به بررسی و تحلیل کاربری اراضی شهرستان قوچان پرداخته شده استو به تعیین و مقدار سطوح,سرانه و تراکم انواع کاربری ها و ارزیابی کمبود ها می پردازیم .نتایج بررسی ها نشان می دهد که کاربری اراضی در این شهر از عدم تعادل و ناهماهنگی کاربری ها برخوردار است و از بین کاربری ها ؛ کاربری مسکونی , شبکه معابر , کاربری مذهیی , اداری و انتظامی از وضعیت مطلوبتری برخوردار هستند و بیشترین کمبود مربوط به کاربری جهانگردی - پذیرایی می باشد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، کاربری اراضی ، سرانه کاربری شهری