استاندارد سازی، معماری، شهرسازی و توسعه پایدار

مفهوم پایداری از اوایل نیمه دوم قرن بیست در نتیجهه رشد اگاهی شدنسبت به بحران زیست محیطی انرژی و فرهنگی اجتماعی به وجود امد این مبحث بعد از شکست مکاتب پست مدرن و مدرن به شرایط مطلوب زندگی و اثارمخرب به محیط زیست و جامعه در سطوح ملی، منطقه ای و محلی پا به عرصه گذاشت اکنون با گذشت نیم قرن از پیدایش این بحث در برنامه ریزی های شهری و تعریف مفاهیم و مبانی، روشن در این زمینه همچنان شاهدناکارامدی برنامه ها و راهکارها در توسعه شهری پایداری و به ویژه در کشورهای جهان سوم هستیم این تحقیق جمع اوری و تجزیه تحلیل داده هایکتابخانه ای نشان می دهد که با ارائه مفاهیم دقیق تر و روشن تر ازمفاهیم پایداری در 1 حوزه محیط زیست، اقتصاد و فرهنگ و الگوبرداری از ارزشهای معماری بومی و سنتی در این زمینه می توان به تعاریف جدیدی ازاستانداردسازی در زمینه محیطی و کیفیت زندگی روانی و اجتماعی رسید و با برنامه ریزی براساس این معیارها و استانداردها و توجهه بیشتر به محلات به عنوان مجموعه ای از واحدهای اجتماعی شهر و ارائه راه کار هایعملی به اهداف و اصول اصلی پایداری و به خصوص پایداری اجتمهاعی که برای بقای شهرها لازم و ضروری است رسید

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری پایدار ، توسعه پایدار شهری ، برنامه ریزی شهری ، استانداردسازی شهری