ارتقاء حضور پذیری زنان در فضای شهری با رویکرد توسعه امنیت اجتماعی نمونه موردی:بلوار سجاد مشهد

امنیت حقی بنیادین و پیش نیاز ارتقاء رفاه و سلامت مردم است، در فرایند ادراک امنیت،جنسیت به عنوان مهم ترین عامل شخصیتی محسوب می شود . امنیت یک فضا به کاربری های محاط کننده آن هم بستگی دارد . در این مطالعه پس از بررسی مبانی نظری، با توجهبه جدید بودن موضوع، نمونه تجارب جهانی بررسی شده و در نهایت علاوه بر تعیین متغیر های برنامه ریزی کاربری ، شاخص هایلازم استخراج شده است که شامل خوانایی فضا، دسترسی داشتن به امداد، نظارت بر فضا، میزان آشنایی فضا و تامین امنیت شبانه شهریمی باشد . سپس پرسشنامه هایی با حجم آماری 05 نفری میان زنان توزیع شده است.محدوده مطالعه میدانی بخشی از مرکز شهر مشهد )خیابان سجاد( است . سپس داده های خام دسته بندی شده و با استفاده از نرم افزار Excel تحلیل شده اند . برای سنجش فرضیه اصلی تحقیق : " به نظر می رسد بین میزان تنوع کاربری ها و فعالیت های شهری درفضای عمومی محدوده مطالعاتی، با افزایش میزان امنیت زنان رابطه ای مستقیم وجود دارد " . باتوجه به پرسشنامه ها و مطالعات صورت گرفته عواملی چون ایجاد کاربری هایی که موجب جذب مردم گردد مانند پاساژهای تجاری و بوتیک ،حضور ماموران نیروی انتظامی، نورپردازی مناسب و صحیح ساختمان ها و خیابان ها و کمبود گوشه های دنج ،دسترسی راحت بهمناطق مورد نظر به کمک تسهیل رفت و آمد وسایل حمل و نقل عمومی و افزایش تاکسی های خطی و ایستگاههای اتوبوس امن به عنوانعوامل ارتقا حضور پذیری زنان در فضای شهری شناخته شده و در نهایت با توجه به داده های گردآوری شده و یافته های منتج از آن، منطقه سجاد به نسبت از امنیت بالایی برخوردار است و زنان ترجیح می دهند که دراین منطقه حضور پیدا کنند

کلیدواژه ها:

امنیت ، زنان ، فعالیت ، فضای شهری ، حضورپذیری