اکوتوریسم و نقش آن در ایجاد توسعه پایدار

گردشگری، صنعتی است که در دهههای اخیر رشد بسیاری داشته و درآمدها و فرصتهای شغلی بسیاری را بهوجود آورده است. اشتغال زایی و رونق اقتصادی در جامعه میزبان، کاهش فقر و توسعه و پیشرفت اجتماعی، ایجاد رفاه و سلامت عمومی از مزایای گسترش آن میباشد. کشور ایران با وجود جاذبههای فراوان طبیعی و فرهنگی بسیار، سهمی اندک از مزایای گردشگری دارد. گردشگری در کنار تبعات مثبتی چون رشد اقتصادی، توسعه و تبادلات فرهنگی، تبعاتی منفی چون تخریب محیط زیست و خلل اجتماعی نیز دارد. اکوتوریسم، شاخهای از گردشگری است که رویکرد مسئولانهای در قبال طبیعت و فرهنگ میزبان اتخاذ میکند. بدان معنی که بدون وارد کردن خلل بر مناطق طبیعی و فرهنگ اجتماعی، به منظور لذت بردن و درک ارزشهای طبیعی و فعالیتهای فرهنگی انجام میشود. این نوع ازگردشگری، در عین کمک به شناخت و پیشرفت جامعه، زمینه را جهت مشارکت مردم محلی در فعالیتهای سودمند اقتصادی و اجتماعی فراهم میآورد و از این رو یکی از بهترین انواع گردشگری در راستای توسعه پایدار محسوب میشود. در واقع اهدافی که در اکوتوریسم دنبال میشود، دارای همپوشانی بسیاری با اهداف توسعه پایدار است. در توسعه پایدار به رشد اقتصادی و تحقق استانداردهای بهتر زندگیبدون از دست دادن منابع کمیاب طبیعی توجه میشود. توجه به محیط زیست در تعریف اکوتوریسم گنجانده شده است و رشد اقتصادی نیز یکی از تبعات ناگزیر آن میباشد. توجه به اکوتوریسم باگسترش اکولوژها و شناساندن و معرفی مناطق طبیعی و بکر این سرزمین، میتواند راهی برای توسعه و پیشرفت مناطق کمتر توسعهیافته باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، اکولوژ