توسعه پایدار در معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی

امروزه عدم توجه به توسعه پایدار و در راستای آن معماری پایدار موجب افزایش بیش از حد مصرف انرژی و بر هم خوردن شرایط طبیعی و اکوسیستم ها شده باتوانند می معماران ما کشورپایدار درهای انرژی مناسب منابع وجود همچنین تجدید ناپذیر انرژی مستمر ذخیره کاهش به توجه است با آورند. معماری پایدار، معماری است که به ویژگی های محیطی و مکانی خود پاسخگو بوده و به وجود به مطلوب و مناسب پایدار فضایی معماری طراحی اقلیم، انسان، فرهنگ و محیط زیست احترام می گذارد. توجه به مفهوم پایداری در معماری و شهرسازی می تواند زمینه مناسب برای رسیدن به این هدف را فراهم آورد. معماری ایرانی اسلامی نیز که با تکیه بر ارزش های اعتقادی و فرهنگی مردم و با شناخت صحیح از بستر محیط شکل گرفته با پیروی از اصول: مردم واری، نیارش، خودبسندگی و درونگرایی در معماری و شهرسازی خود به یک معماری پایدار و ماندگار دست یافته که در گذر زمان تداوم یافته است. در این پژوهش، از مطالعات کتابخانه ای با رویکردی توصیفی بهره جسته و یافته ها، حاکی از آن است که بین اصول مطرح شده در معماری پایدار و معماری و شهرسازی ایرانی اسلامی رابطه مستقیم وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، معماری اسلامی ، شهرسازی ایرانی اسلامی