بررسی نقش محیط زیست و عوامل اقلیمی در طراحی معماری و شهرسازی پایدار نمونه موردی اقلیم سرد سنندج

مسکن و ساختمان یکی از مهم ترین بخش های اقتصادی کشور بوده و طیف گسترده ای از سایر صنایع را برای فعالیت های خویش به همراه دارد.اصلاح الگوهای ساخت و ساز، بهره برداری و بازیافت مصالح)در پایان عمر ساختمان(از دغدغه های مهم کشورها برای توسعه پایدار است.در گذشته تاریخی ایران نیز الگوهای بهینه مسکن)از جمله در مصرف انرژی و سازگاری با محیط( وجود داشته که پشتوانه فرهنگی و اجتماعی خوبی محسوب می شوند.توجه و تأملدر استفاده از مصالحی که کمترین اثرات منفی زیست محیطی را در مجموع تولید مصالح،ساخت و بکارگیری در ساختمان، بهره برداری،نگهداری و همچنیندوره پس از اتمام بهره برداری را داشته باشد،امری ضروری است و همچنین طراحی مناسب ساختمان، عایق کاری ها،پوشش و چتر ساختمان به صورتی که در مجموع عمر آن،کمترین تلفات انرژی را داشته باشد،از اهداف این مقاله می باشد.هرچند توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی - اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار،نقش طبیعت هرچه بیشتر آشکار می گردد.هدف کلیمعماری پایدار یا بهتر بگوییم معماری سبز، کاهش آسیب بر محیط زیست،منابع انرژی و طبیعت است یعنی: نیازهایی که کمترین ناسازگاری و مغایرت را با محیط طبیعی پیرامون خود داشته باشند.معماری پایدار ترکیبی چند ارزشی را در بردارد که هدف کلی آن توسعه پایدار و پایداری انسان است.در این مقاله با جمع آوری مطالب و بررسی ویژگی های معماری بومی ایران در اقلیم سرد سنندج به پایداری محیطی و استفاده بهینه از انرژی در معماری گذشته اشاره شده و پیشنهاداتی جهت طراحی معماری و محیط زیست، بهینه سازی مصرف سوخت در ساختمانها و صرفه جویی در مصرف سوختهای فسیلی، ارائه گردد

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، عوامل اقلیمی ، طراحی معماری ، شهرسازی پایدار