طراحی بیمارستان کودکان با رویکرد روانشناسی محیطی

فضاهای درمانی از بناهای درجه اول از نظر اهمیت می باشند و با توجه به ماهیت عملکردی این فضاها و نقش آن ها در سطح سلامت جوامع و نیاز روز افزون به ساخت و توسعه این بناها در کشور، اهمیت نوآوری در طراحی این مراکز مشخص می شود. بیمارستان کودکان یکی از محیطهایی است که باید به طراحی محیطی آن توجه شود. این محیط باید دارای طراحی خاص و فضای مناسب حتی برای والدین کودک باشد. علاوه بر پرستاران، مربیان و روانشناسان کودک نیز باید در این محیط حضور داشته باشند و به کودکان از لحاظ روحی و روانی رسیدگی نمایند. تاکنون اکثر بیمارستانهای کودکان در کشور ایران، بدون توجه به روحیات کاربران اصلی آنها و تنها با محوریت درمانی طراحی شدهاند. این امر باعث میشود که کودکان، همواره هنگام مراجعه و بستری شدن برای اعمال درمانی در این محیطها دچار نوعی ترس و اضطراب شوند که خود این نکته باعث کاهش تاثیر درمان بر روی آنها می شود در کشورهای پیشرفته از سالها پیش معماران تلاشهایی در جهت رفع این مشکلات انجام داده و موفقیتهایی نیز به دست آوردهاند. با توجه به این مساله که طراحی ضعیف محیطهای درمانی کودکان ،باعث تشدید اختلالات رفتاری و همچنین ترس و اضطراب در آنها گردیده است، پژوهش حاضر با روش اسنادی کتابخانه ای و توصیفی تحلیلی در ابتدا به مرور مستندات مهم و برجسته در ارتباط با مفهوم روانشناسی محیطی پرداخته وسپس با بررسی نیازهای کودکان در این محیطها و پاسخ به این نیازها درصدد ارایه الگوی فضایی خاص برای طراحی محیطی مطلوب جهت بستری شدن کودکان برآمده است.نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهدکه توجه به روانشناسی کودک در نحوه طراحی محیط درمانی آنان با کاربرد رنگها والگوهای خاص فضای داخلی درمحیط های ویژه کودکان باعث کاهش میزان ترس در آنان خواهد شد.نتیجه این که طراحی بیمارستان کودکان بارویکرد روانشناسی محیط موجبات ارتقا فضاهای درمانی کودکان را فراهم کرده وروند درمان آنان را بهبود خواهد بخشید.

کلیدواژه ها:

بیمارستان کودکان ، معماری شفابخش ، روانشناسی کودک ، گرافیک محیطی ، روانشناسی محیطی