بررسی تحلیل توسعه یافتگی شهرستان های استان سیستان بلوچستان، با استفاده از مدل تاکسونومی عددی

دستیابی به توسعه پایدار به منظور بهره برداری مناسب از منابع ایجاد رابطه متعادل متوازن میان انسان اجتماع طبیعت هدف آرمانی برنامه ریزان مدیران توسعه تلقی می شود زمانی امکان پذیر می گردد که چارچوبی مناسب برای انتخاب شاخص ها معرف های توسعه انتخاب شود. در راستا هدف مقاله حاضر بررسی رتبه بندی توسعه یافتگی شهرستان های استان سیستان بلوچستان، با استفاده از مدل تاکسونومی عددی می باشد. روش تحقیق توصیفی– تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی بررسی های میدانی بهره گیری از مدل تاکسونومی عددی، می باشد. محدوده مورد مطالعه شامل 12 شهرستان استان سیستان بلوچستان است. نتایج نشان می دهد که شهرستان های زابل، زاهدان، خاش، چابهار از نظر شاخص های توسعه در طی سال های مورد بررسی (1390-1394) همواره جزء شهرستان های برخوردار استان به شمار می روند. شهرستان های دلگان کنارک نیز جزء شهرستان های محروم بوده اند. همچنین سایر شهرستان ها نیز در زمره شهرستان های نیمه برخوردار به شمار می روند.

کلیدواژه ها:

توسعه یافتگی ، توسعه پایدار ، سیستان بلوچستان ، تاکسونومی عددی