بررسی موردی در شهر تهران

از اردیبهشت ماه سال 1332 سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران، نحوه ارائه خدمات مهندسی نظارت را پس از 11 سال از زمان تاسیس، که در آن بر خلاف قانون، مهندسان ناظر بطور مستقیم از طرف مالک جهت نظارت بر پروانه های تخریبو نوسازی صادره از شهرداری بکار گرفته می شدند را تغییر داد و بر اساس بند 1 13 مبحث دوم مقررات ملی ساختمان، اقدام - به ارجاع کار نظارت به شیوه توزیعی برای تمام مهندسان دارای پروانه اشتغال به کار نظارت نمود. با این شیوه، گرچه طبق قانون ارجاع کار توسط سازمان اجرایی گردید، لیکن در خصوص ارجاع مناسب کار و حفظ شئون حرفه ای و عدالت، که بخشمهمی از متن قانون است، اقدامی صورت نگرفت. در این مقاله با شناسایی و بررسی عوامل موثر بر نحوه ارائه خدمات مهندسی توسط ناظران، شاخصهایی جهت ارزیابی کیفیت نحوه ارائه این خدمات به منظور عادلانه کردن ارجاع کار نظارت، ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان ، مبحث دوم مقررات ملی ساختمان ، خدمات مهندسی نظارت ، ساخت و ساز شهری