تبیین عوامل ناخرسندی از زندگی مشترک با مطالعه کیفی

امروزه شاهد تغییرات سریع در حوزه های مختلف زندگی بشری هستیم. تغییر در بافت جمعیتی، فرهنگی، اجتماعی و گسترش روزافزون تکنولوژی، بسیاری از وجوه زندگی جوامع از جمله سبک مرد سالارانه دهه های گذشته را در معرض دگرگونی قرار داده است. بررسی وضعیت رضایت یا عدم خرسندی از زندگی مشترک زوجین، موجب شناسایی مشخصه های ارتقای روابط یا عوامل تشنج زا در روابط زوجین می شود، بنابراین مطالعه مسایل مرتبط با رضایت یا ناخرسندی در زندگی اهمیت فراوان دارد؛ اما در این حوزه، به پژوهش های مبتنی بر تجارب زیسته آنگونه که باید، پرداخته نشده است. پژوهش پدیدارشناختی درصدد است تا به صورت کیفی، انسان و تجربیات شخصی و تعاملات سازنده او را مورد بررسی قرار دهد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بر اساس تجارب مردان ناخرسند از زندگی مشترک، موارد مربوط به ویژگی های شخصیتی، تعامل و همیاری، مسایل ارتباطی، آرمان و اهداف و مسایل اقتصادی، بیشترین ارتباط را با نارضایتی از زندگی مشترک دارند. موارد جزیی ناصبوری و بدخلقی همسر، برآورده نشدن انتظارات در زندگی، تضعیف پدر سالاری، مصرف گرایی و قانع نبودن، بیشترین تکرار را دارا بوده اند. در کل مشخصه های مربوط به مسایل اقتصادی و ارتباطی و آرمان و هدف، نقش برجسته تری نسبت به سایر موارد دارند.

کلیدواژه ها:

ناخرسندی ، مشخصه های اصلی ، موارد جزیی ، تجارب مردان