تاثیر گروه درمانی مبتنی بر خوشبینی بر بهبود استرس و امید به زندگی در بیماران دیابتی شهر بوشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر گروهدرمانی مبتنی بر خوشبینی بر بهبود استرس و امید به زندگی در بیماران دیابتی شهر بوشهر، انجام شد. بدین منظور ابتدا به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین بیماران دیابتی مراجعه کننده به بیمارستانها و درمانگاههای دولتی شهر بوشهر، تعداد 50 نفر از افرادی که واجد ملاکهای شمول بودند، به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل (25 نفر) و آزمایش آموزش خوشبینی (25 نفر) در نظر گرفته شدند. سپس پرسشنامهی جهتیابی زندگی (LOT ،(مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS (و مقیاس امید اسنایدر بر روی آزمودنیها به اجرا گذاشته و نمرات به دست آمده به عنوان نمرات پیش¤آزمون در نظر گرفته شد. در مرحله بعد گروه آزمایشی در 8 جلسه آموزش گروهی به صورت هفته¤ای 5/1 ساعت تحت درمان آموزش خوشبینی قرار گرفتند. این در حالی بود که افراد گروه کنترل، هیچ مداخله¤ای دریافت نکردند. در پایان مداخله، از هر دو گروه پس¤آزمون و بعد از 5/1 ماه، پیگیری به عمل آمد. در نهایت داده¤های به دست آمده با استفاده از آزمون مجذور خی و تحلیل واریانس با اندازه¤گیری مکرر (ANOVA measures Repeated ،(مورد ارزیابی آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش خوشبینی به بیماران دیابتی بر میزان خوشبینی، استرس و امید به زندگی آنان اثربخش بوده است. همچنین یافته¤ها نشان داد که گستره سنی آزمودنی ها بر این نتایج تاثیر نداشته است. بر طبق یافته¤ها، پیشنهاد می¤گردد از طریق آموزش خوشبینی می¤توان به پرورش امید به زندگی و همچنین کاهش استرس در بیماران مزمن همت گماشت.

کلیدواژه ها:

آموزش خوشبینی ، استرس ، امید به زندگی ، بیماران دیابتی