بررسی شرط اعلمیت درمرجعیت

یکی از بخشهای تشکیلدهنده شریعت مقدس اسلام، احکام و مقررات عملی در زندگی انسانهاست که تحت عنوان فقه از آن یاد میشود. فقه دانش دستیابی به احکام و مقررات مذکور بوده و با اجتهاد فقیه در منابع معتبر و تقلید دیگران از یافته اجتهادی وی باب مرجعیت مطرح میگردد. لازم است شیوه اجتهادی او منطبق بر روش های صحیح علمی استنباط حکم بوده تا از او تقلید شود. از ویژگیهای مطرح برای چنین مرجعی، اعلمیت او در حوزه احکام شرعی است.هدف ازاین تحقیق بررسی شرط اعلمیت درتقلیدمی باشد به این معنا که آیا در مسیله تقلیدمکلف می تواند به غیراعلم رجوع کند آیا عمل به فتوای مجتهدغیراعلم مسقط تکلیف می باشدیا اینکه اعلمیت شرط رجوع می باشد.ازاین رو سعی شده مسیله اشتراط اعلمیت به صورت نه چن دان مفصل موردنقدوبررسی قرارگیرد. باتوجه به اینکه مسیله موردبحث فقهی می باشدروش تحقیق دراین پژوهش روش توصیفی -تحلیلی بوده وعلاوه برذکراقوال موجوددرمسیله به بررسی وتبیین آنها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اجتهاد ، تقلید ، اعلمیت ، مرجعیت