بررسی مواد تغییر فاز به عنوان سیستم ذخیره سازی انرژی حرارتی جهت گرمایش و سرمایش ساختمان

در دو دهه ی اخیر تلاش های زیادی جهت کاهش مصرف انرژی و استفاده از انرژی های پاک صورت گرفته است. یکی از سیستم های موثر به منظور ذخیره سازی گرمایشی و سرمایشی، استفاده از مواد تغییر فاز در ساختمان جهت محدود کردن پیک های انرژی مصرفی می باشد. مزیت استفاده از این مواد به جای سیستم ذخیره سازی حرارتی گرمای محسوس، پایین بودن بازه ی تغییرات دمایی و دانسیته انرژی بالای مواد تغییر فاز می باشد. هدف از ارائه ی این مقاله بررسی یک مدل ساده عددی و مطالعه ی تاثیرات استفاده از مواد تغییر فاز بر روی پیک های حرارتی ساختمان در زمان اوج مصرف انرژی می باشد. پس از تطابق نتایج عددی این مدل و نتایج تجربی موجود، اثرات پارامترهایی همچون ثابت هدایت حرارتی و ضخامت لایه ماده تغییر فاز نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحلیل عددی حاکی از آن است که این سیستم کارایی مناسبی در افزایش بازدهی انرژی ساختمان خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی انرژی نهان ، گرمایش و سرمایش ساختمان ، ماده تغییر فاز ، تحلیل عددی