بنزن و نشانگرهای زیستی آن

بنزن یکی از آلاینده های شیمیایی محیط کار یا زندگی است که سرطان زایی آن در مراجع مختلف تایید شده است. اگر چه مواجهه های شغلی آن در دو دهه گذشته کاهش یافته و اغلب به میزان کمتر از یک ppm ( قسمت در میلیون ) رسیده است ولی اندازه گیری مقادیر حتی کمتر از آن نیز حایز اهمیت است. بر خلاف اندازه گیری مرسوم این آلاینده در (عمدتا) هوای استنشاقی، با استفاده از نشانگرهای زیستی ( Bio markers ) می توان به نتایجی دست یافت که حاصل تمامی منابع آلوده کننده و مسیرها و نحوه مواجهه فرد یا جمعیت مورد مطالعه باشد. از این رو نتایج می تواند قابل اعتمادتر باشد. از جمله این نشانگرها که برای میزان مواجهه های کمتر از 0/1ppm بنزن قابل استفاده هستند می توان به میزان بنزن، متابولیت های بنزن نظیر tMA؛ t و ترکیبات اضافی DNA موجود در خون یا ادرار اشاره نمود. اگر چه این روش می تواند هزینه کمتر و جامعیت بیشتری داشته باشد ولی هنوز برخی از آزمایشگاه ها توان استنتاج داده ها برای مقادیر بسیار کم را ندارند و عدم اجماع در برخی مراجع در خصوص احتمال شرکت منابع غیر بنزنی در برخی متابولیت ها در غلظت های بسیار پایین، نیاز به بررسی بیشتر این شیوه مفید نوپا را بیشتر هویدا می کند.

کلیدواژه ها:

بنزن ، نشانگر زیستی ، متابولیت بنزن ، ترکیبات اضافی بنزن ، Benzene adduct