ارائه الگوی طراحی چند منظوره فضاهای زیرسطحی شهری برای مواقع عادی و بحران

افزایش میزان تهدیدات جهانی به دلیل موقعیت ژئوپلیتیک کشور ایران از یک سو و روند فزاینده شهرنشینی و سکونت بیش از دو سوم جمعیت کشور در شهرهای آن از سوی دیگر، ضرورت دستیابی به راهکارهایی پویا و کارآمد جهت حفظ جان و مال و تامین آرامش و ادامه حیات عادی شهروندان پس از هرگونه بحران احتمالی را به امری اجتناب ناپذیر مبدل ساخته است. این پژوهش بر آن است ضمن هم ارز دانستن مفاهیم مدیریت بحران و پدافند غیر عامل، از طریق معرفی شیوه ای نوین در طراحی شهری - یعنی استفاده چند منظوره از بعد سوم شهر یا فضاهای زیرسطحی آن - به پتانسیل بالای این فضاها در تامین خواسته ها و الزامات پایه مدیریت بحران پرداخته و به معرفی الگوی مد نظر تحقیق به عنوان نتیجه پژوهش بپردازد. تحقیق حاضر با پیش فرض اصلی امکان ارائه الگویی کارآمد جهت تامین کارایی مدیریت موثر بحران در شهرها با تکیه بر الگوهای جدید طراحی شهری برای تضمین حیات اجتماعی در فضاهای شهری پس از وقوع هر حادثه به عنوان یک اصل کلیدی و عنصر محوری پایه گذاری گردیده است. در این تحقیق علاوه بر استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی متون معتبر علمی مرتبط، بر نظرات اندیشمندان و صاحب نظران این حرفه توجهی ویژه مبذول و با بهره گیری از نتایج تجربیات نمونه های موفق جهانی و داخلی سعی در بهینه سازی هرچه بیشتر مدل مورد نظر گردیده است. یافته های این پژوهش به طور عمده فرضیه تحقیق را در مورد بررسی امکان ارائه الگویی نو ، جهت مدیریت بهینه بر بحران های شهری و امکان ادامه و اعاده حیات اجتماعی پس از حوادث را با بهره گیری از فضاهای زیر سطحی در رابطه با تولید فضاهایی هر چه بیشتر و ایمن تر از تراز سطح ، مورد تایید قرار داده و در انتها نیز توصیه هایی در این رابطه ارائه خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

بحران ، مدیریت بحران ، شهر ، فضای شهری ، فضاهای زیر سطحی شهری ،