ارزیابی خسارات زیست محیطی آبزی پروری

حفظ محیط زیست از نظر قانونی و اخلاقی و اجتماعی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است، کم توجهی به این نکته در واقع کم توجهی بهاصل زندگی بر روی زمین است. از طرف دیگر توسعه آبزیپروری در کشور ما یک ضرورت اقتصادی است زیرا ذخایر طبیعی آبزیان ما چهدر آبهای داخلی و چه در آبهای سرزمینی در شمال و جنوب، نه امروز و نه در آینده به هیچ وجه جوابگوی تقاضا نخواهند بود و انواعشیوه های تولید غذا نظیر هر نوع فعالیت انسانی، اثرات متفاوتی بر محیط زیست دارند. آبزی پروری به رغم بیشینه ایی طولانی، پایهعلمی ضعیفی در مدیریت شرایط زیست محیطی داشته و بیشتر تحقیقات انجام شده بر اساس توسعه فنآوری های تولیدی داخل مزارعبوده است. اکثر فعالیت های آبزی پروری همواره به رهاسازی مواد زائد متابولیکی تولید شده (مدفوع و فضولات) و غذای دست نخورده بهدرون محیط آبی می شود. غذاهای خورده نشده و مواد مدفوع از عمده ترین منابع تولید فسفر و نیتروژن هستند که رهاسازی این موادمغذی غیر آلی محلول (نیتروژن و فسفر) به طور بالقوهای سبب ازدیاد مواد مغذی، افزایش بارآلودگی پساب های حاصله و احتمالا متعاقبآن اوتریفیکاسیون یک توده آبی می شود. تغیرات ایجاد شده در زیستگاه فیتوپلانکتون ها در شکوفایی جلبک ها موثر می باشد که ممکناست برای موجودات پرورشی و وحشی مضر باشد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، آبزیپروری ، ارزیابی زیست محیطی