سنجش سطح آگاهی معلمان از اثرات آلودگی هوا بر کیفیت آموزش دانش آموزان در مدارس ابتدایی (مطالعه موردی استان تهران)

امروزه آلودگی هوای محیط بعنوان یک مشکل بسیار مهم در سطح ملی وبین المللی شناخته شده است. یافته هایعلمی در خصوص طیف گسترده اثرات آلودگی هوا بر سلامت رو به افزایش است ومطالعات متعدد اثرات بهداشتیآلودگی هوا را نشان داده است. کودکان از جمله حساس ترین افراد جامعه نسبت به آلاینده های هوا هستند. مطالعاتاخیر علاوه بر ارتباط بین آلودگی هوا و علائم بیماری های تنفسی وبدتر شدن آسم ارتباط هایی بین آلودگی هوا وکاهشظرفیت ریه وحتی آسم را نشان داده است.واز آنجا که در بیشتر موارد ممکن است کودکان در معرض تماس بیشتری باآلاینده های ناشی از هوا نسبت به بزرگسالان باشند. لذااثرات آلودگی هوابر روی کودکان نسبت به بزرگسالان بیشترمشهود بوده واین امر درروند آموزش و یادگیری آنان اثرات نامطلوبی به جا می گذارد در این تحقیق با توجه به آمارتعطیلات ناشی از آلودگی هوا در شهر تهران و کاهش زمان موثر یادگیری در مدارس سعی بر آن شده است تا معلماننسبت به این امر آگاهتر شوند وبه آموزش از راه دور ترغیب شوند. پس از آن در روندتکمیل پروژه مصاحبه هایی باکارشناسان و پزشکان متخصص کودکان صورت پذیرفته است.ابتدا با تنظیم و تکمیل یک پرسشنامه اولیه سطح آگاهیمعلمان را نسبت به عواقب آلودگی هواواثرات آن بر روند یادگیری کودکان سنجیده شده است. سپس اقدام به تنظیمبروشور و کتابچه راهنما در طی برگزاری کارگاه آموزشی برای آنان انجام شده است و پس از آن مجدداً سنجش آگاهیاز طریق پرسشنامه دوم انجام شده است و ضمنامقایسه پاسخ ها با یکدیگرنتایج زیر بدست آمد. تعطیلات مدارس ابتداییدر شرایط اضطرارتبعات نامطلوبی برروند آموزشی کودکان می گذاردومعلمان نسبت به اثرات ناشی از آلودگی هوا برروند آموزش وسلامت و ارتباط مستقیم آن آگاه تر گردیدند.و تمایل خود را نسبت به استفاده از سیستم آموزش از راهدور و وسایل کمک آموزشی اعلام نمودند. لذا می بایست آموزش و پرورش در شهرهای آلوده نسبت به این موارد توجهبیشتری نماید تا موجبات ارتقاء آموزش و جبران نقص ناشی از تعطیلات پی در پی و اثرات نابهنجار برروی سلامتکودکان را در امر آموزش و پرورش بنماید.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، آموزش الکترونیک ، آگاهی معلمان ، کیفیت آموزشی ، اثر بخشی آموزشی