مدلسازی حساسیت به فرسایش و سیل خیزی حوزه آبخیز خانقاه سرخ ارومیه بر مبنای ویژگی های سنگی

بررسی فرسایش پذیری حوزه های آبخیز از جمله مباحث مهم و اساسی برای اعمال مدیریت مناسب در حوزه ها می باشد. ویژگی های ذاتیواحدهای سنگ شناسی عموما تابع ترکیب کانی شناسی و بافت سنگ است که عمده عوامل موثر وتعیین کننده در پتانسیل هوازدگی وفرسایش پذیری سازندها می باشد.رفتار سنگها در مقابل هوازدگی و فرسایش بستگی به عوامل متعددی دارد که بعضی از عوامل مربوط بهسرشت خود سنگ و عوامل دیگر در ارتباط با محیط خارجی دربر گیرنده سنگ میباشد. در حوزه های آبخیز کوچک نقش فاکتورهای مربوطبه سرشت سنگ با اهمیت تر از فاکتورهای مربوط به محیط خارجی در بر گیرنده سنگ می شود. در این تحقیق حساسیت واحدهای سنگبه فرسایش و پتانسیل سیل خیزی برمبنای ویژگی های ذاتی سنگ انجام گرفته است.برای تعیین حساسیت سنگ ها به فرسایش بر مبنایروش فیض نیا و در محیط نرم افزار ILWIS مشخص شد که حدود 5 / 13 درصد سطح حوزه دارای فرسایش پذیری زیاد تا خیلی زیاد وحدود 34 درصد سطح حوزه دارای فرسایش پذیری متوسط و 5 / 52 درصد حوزه دارای فرسایش پذیری کم تا خیلی کم می باشد و بر ایناساس اکثر قسمتهای حوزه دارای پتانسیل سیل خیزی زیاد و متوسط می باشند که نتایج می تواند راهنمایی برای مدیریت پوشش گیاهیدر منطقه با هدف کاهش میزان فرسایش باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایش پذیری ، ویژگی های سنگ شناسی ، حوزه خانقاه سرخ ، ILWIS ، پتانسیل سیل خیزی