هرمنوتیک به مثابه روشی در پژوهشهای تربیتی

امروزه تقریبا در بسیاری از مباحث علوم انسانی میتوان ورود و تاثیرگذاری مبحث هرمنوتیک را مشاهده کرد. به ویژه آنکه یکی از جنبه- های اصلی مباحث هرمنوتیک جوانب روششناختی و استنباط متن و نوع فهم روش اندیشیدن است. این در حالی است که هرمنوتیک دستآوردهای فکری خویش را به سایر رشتههای معرفت بشری از جمله، فلسفه، الهیات، نقد ادبی، اقتصاد، روانشناسی، علوم اجتماعی و خصوصا تعلیم و تربیت منتقل کرده است؛ نگارنده با طبقه بندی رویکردهای گوناگون اصحاب هرمنوتیک، بر این فرض و مدعی است که نظریات هرمنوتیک پتانسیل و استعداد این را دارند که به عنوان قواعد روشی در پژوهشهای تربیتی هم در جایگاه قضاوت و داوری و هم در جایگاه کشف و گردآوری اطلاعات مورد استفاده قرار گیرند، گرچه این استعداد با سلطه رویکرد اثباتگرایی در پژوهشهای تربیتی خصوصا در داخل کشور هنوز فعلیت کامل نیافته است. لذا در این مطالعه نشان دادهایم که برای پژوهش بر اساس قرائتهای مختلف از هرمنوتیک، چه باید کرد و چه اصول و مراحلی را باید در نظر گرفت. برای ارائه پیشنهاد در این مورد، کوشش بر آن است که از الگوی چرخه تاویلی استفاده شود و با الهام گرفتن از آرای هایدگر و گادامر چرخهای برای بررسی در باب پژوهشهای تربیتی مطرح گردد.

کلیدواژه ها:

روششناسی ، روش پژوهش ، هرمنوتیک ، پژوهشهای تربیتی