به کارگیری الگوریتم ژنتیک و منطق فازی در انتخاب بهینه پرتفوی در بورس اوراق بهادار

هدف اصلی این پژوهش بررسی و مقایسه عملکرد مدل مبتنی بر منطق فازی و مارکویتز در مقایسه با مدل مارکویتز می باشد. در این پژوهش نخست پنج صنعت مورد مطالعه (مواد و محصولات دارویی، خودرو و ساخت قطعات، ماشین آلات و تجهیزات، محصولات غذایی و آشامیدنی و 5 محصولات شیمیایی) به وسیله ی منطق فازی و بر اساس پنج شاخص ( نقدشوندگی سهام، بازده سهام، سود هر سهم، نسبت قیمت به سود هر سهم، و ریسک سیستماتیک) رتبه بندی شده، سپس با توسعه مدل مارکویتز و حل آن با الگوریتم ژنتیک، سبد سهامی را انتخاب نموده که ریسک کم و بازده بالایی داشته است. نتایج حاصل از آزمون مقایسه میانگین دو جامعه نشان می دهد تمامی سبدهای سهام تشکیل شده (با اندازه های مختلف) توسط مدل مبتنی بر منطق فازی نسبت به مدل مارکویتز از بازده بیشتر و ریسک (واریانس) کمتری برخوردارند که نشان دهنده عملکرد بهتز مدل پیشنهادی تحقیق حاضر نسبت به مدل مارکویتز می باشد

کلیدواژه ها:

منطق فازی ، مدل مارکویتز ، الگوریتم ژنتیک ، سبدهای سهام