چگونگی مقابله با سلاح های ناتوان ساز از منظر پدافند غیرعامل

توان کشندگی و قتل نیروهای متخاصم همیشه هدف نهایی گروه های نظامی نیست. چه بسا هدف، زنده ماندن، به اسارت گرفتن و یا متفرق ساختن (در اغتشاشات) آنها باشد. همین گزینه در کنار اوج گیری مخالفت های عمومی علیه ساخت، نگهداری و استفاده از سلاح های کشتار جمعی باعث شد که نسل جدیدی از سلاح های نوین با عنوان سلاح های غیر کشنده وارد ادبیات نظامی ابر قدرت ها گردد. سلاح هایی که اگرچه ممکن است در برخی موارد حتی باعث مرگ شوند، ولی عموما موجب زمین گیری، مشغولیت و آزار نیروهای طرف مقابل خواهند شد. این سلاح ها به خصوص در زمان اشغال و برای برخورد با مخالفت های مردمی، تظاهرات علیه اشغالگران و متفرق ساختن آنها بکار می روند.( از جمله استفاده ی گسترده ی آمریکا از این سلاح ها در زمان اشغال عراق، به خصوص در فلوجه و شهرک صدر). بنا به تعریف، سلاح های غیرکشنده ی ضد نفر سلاح هایی هستند که به منظور ایجاد جراحت، بدون اثر کشندگی یا ایجاد آسیب برگشت ناپذیر (دایمی) علیه افراد بکار برده می شوند. عمل چنین سلاح هایی ایجاد ترس و بازدارندگی، محدود کردن، غیرفعال کردن، فلج کردن، گیج کردن، خواب کردن، متوقف کردن، بی اثر کردن، منصرف کردن، متفرق کردن، ایزوله کردن، ایجاد عدم تمرکز یا جلوگیری از ورود مردم (در یک ناحیه معین) می باشد و اساسا به منظور ناتوان سازی پرسنل یامواد و تجهیزات بکار می روند. از جمله ی این سلاح ها می توان به اسپری فلفل، بمب های گند (بسیار بدبو) پلیمرهای چسبنده، مواد الکترومغناطیس، مانع فعال (امواج مایکروویو)، شوک دهنده عصبی (تیزر)، سلاح های اپتیکی (نوری)، انواع لیزرهای جنگی و سلاح های صوتی و مافوق صوتی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

سلاح ، ناتوان ساز ، پدافند غیرعامل ، جنگ های آینده