مقاومت در برابر خوردگی به وسیله پوشش ها و نانولوله های کربنی

خوردگی یکی از عوامل استهلاک قطعات و یکی از معضلات عمده صنعتی م یباشد بطوریکه صنایع مختلف با آن مواجه هستند اثرات ناشی از خوردگی ناشی از کاهش کیفیت ظاهری قطعات، افزایش هزینه عملیات، نیازجایگزینی تجهیزات و هزینه نگهداری اضافی زیانهایی را برای دست اندرکاران صنایع فراهم آورده است خوردگی سبب توقف خطوط تولید به صورت ناگهانی منجر به خسارات بی شمار مالی گردد و حتی منجر به حوادث جبران ناپذیر بسیاری در صنعت بوده است دراین پروژه رفتار مقاومت خوردگی بوسیله پوشش های اپوکسی حاوی آنیلین و نانولوله لوله های کربنی مورد مطالعه قرارگرفته است اما یکی از پرکاربردترین ساختار های مورد بحث در فناوری نانو که به عرصه علوم شیمی وارد شده است نانوذرات کربنی هستند این نانوساختارها به جهت بهره مندی از ویژگیهای منحصر بفرد فیزیکی و شیمیایی بالقوه از قابلیت هایی برای استفاده درحسگرهای زیستی حمل و نقل مولکولی جستجوی الکتروشیمیایی نمونه های زیستی داربست بافتی فرستنده پیام به سلولها و روشهای خوردگی بکار می روند اما پیش از به کارگیری خوردگی در نانوذرات کربنی یک نمونه حسرگهایی ساخته شده که به ارزیابی نانوذرات کربنی به وسیله دستگاه SEM & TEM پرداخته ایم و را ه از بین رفتن این نانوذرات را ارزیابی کرده و مقاومت پوشش ها را در فلزات برای مقابله با خوردگی زیاد کرده است که طریق ساخت نانولوله کربنی و استفاده از آن برای خوردگی را ارزیابی کرده ایم.

کلیدواژه ها:

نانوحسگرها ، پلی آنیلین ، نانوکاتالیست ، SEM ، TEM