تفاوت های ساختاری و ژنتیکی سیست های آرتمیا اورمیانا

آرتمیا موجود کوچکی است که به زندگی در آبهای شور سازش حاصل کرده و بخاطر عدم وجود جانوران شکارچی و رقبای غذایی در چنین محیط هایی بصورت توده های انبوه رشد و تکثیر می نماید. مهمترین زیستگاهآرتمیا در کشور ایران دریاچه ارومیه می باشد و آرتمیای موجود در این دریاچه با توجه به ویژگی های خاص خود به عنوان یک گونه بخصوص از جنس آرتمیا بنام آرتمیا اورمیانا نامگذاری شده است. در این مطالعه جهت بررسی ساختاری، فیکساسیون با گلوتارآلدئید و تترااکسیداسمیوم انجام گردید. سپس نمونه ها با درصدهای مختلف اتانول آبگیری و در رزین قالب گیری شدند. نمونه ها پس از پلی مریزاسیون به ضخامت 70 تا 80 نانومتر برش داده شدند. برش های تهیه شده بر روی گریدهای مسی با مش 200 قرار گرفته و در دو مرحله با استفاده از محلول اشباع استات اورانیل در الکل و محلول سیترات سرب و سود رنگ آمیزی شده با میکروسکوپ الکترونی مورد مشاهده و عکسبرداری قرار گرفتند. جهت مطالعات ژنتیکی استخراج اسیدهای نوکلئیک با روش فنل - کلروفرم انجام و به تکثیر ناحیه ای از ژن ریبوزومال ژنوم میتوکندری آرتمیا با استفاده از پرایمر طراحی شده وتکنیک PCR اقدام گردید. جهت یافتن چند شکلی ژنتیکی در نمونه ها، محصول PCR توسط 10 آنزیم محدودگر بطور جداگانه مورد هضم قرار گرفت. نتایج تحقیق نشانگر تفاوت ساختاری بین سیست های آرتمیای دریاچه ارومیه به لحاظ ضخامت لایه آلوئلار و لایه فیبری است که این تفاوت در عمق قرارگیری سیست ها دخیل بوده و نشانگر وجود جمعیت های متفاوت مورفولوژیک از آرتمیا اورمیانا در دریاچه باشد. همچنین در این بررسی نشان داده شد که الگوی الکتروفورزی هضم آنزیمی نمونه های آرتمیا اورمیانا متفاوت بوده و چند شکلی ژنتیکی و تنوع جمعیتی در بین نمونه های بررسی شده دیده می شود.

کلیدواژه ها:

آرتمیا ، الکترومیکروسکوپی ، ژن ریبوزومال RNA ، تنوع