بررسی بارگذاری و رهایش داروی بروفن در حامل هیدروژلی پلی( N- ایزوپروپیل آکریل آمید کو مالئیک اسید)

سابقه و هدف: پلیمر حساس به دمای N- ایزوپروپیل آکریل آمید دارای کمترین دمای بحرانی محلول 32°C است که پایین تر از دمای فیزیولوژیکی بدن انسان بوده و استفاده از این ساختار به عنوان حامل انتقال دارو به منظور داشتن انتقال فاز سریع را با مشکل روبرو می کند. برای تنظیم دمای انتقال فاز و رفتارهای تورمی واتورمی پلیمر از مونومرهای کربوکسیلیک اسید مانند آکریلیک اسید، آلیل استیک اسید، متاکریلیک اسید و وینیل استیک اسید که دارای حساسیت به pH از نوع آنیونی هستند استفاده می شود [1] . در این پژوهش از گروه آبدوست مالئیک اسید که دارای ساختاری ویژه با دو گروه عاملی کربوکسیلیک اسید است استفاده شده و در ادامه داروی بروفن در ساختار بارگذاری و رهایش آن در شرایط مختلف مورد مطالعه قرار گرفت . مواد و روش ها: پلی ( N- ایزوپروپیل آکریل آمید کو مالئیک اسید) در نسبت مولی 5959 ( مالئیک اسید: N- ایزوپروپیل -آکریل آمید) سنتز و به منظور بارگذاری داروی بروفن، 2/22 گرم از هیدروژل در 12ml محلول بروفن هگزان (824ppm) به مدت 28 ساعت گذاشته و در شیکر قرار گرفت. جاذب پس از عبور از فیلتر در آون با دمای C 82° خشک گردید. یافته ها: آزمون های DSC در شرایط مختلف pH؛ (9 و 7 ) انجام شد که نشان دادند تغییر دمای بحرانی در pH=9 که تمامی گروه های عاملی اول مالئیک اسید دپروتونه شدند اتفاق افتاده و دمای بحرانی به مقدار تقریبی 37°C رسیده و با افزایش بیشتر در pH، تنها تورم ساختار افزایش یافته است. برای ارزیابی وابستگی ساختار به محرک های ذکر شده، آزمون های DLS در شرایط مختلف دمایی و pH انجام شد. آزمون HPLC نشان داد که بازده کپسوله شدن دارو 59/8% است. رهایش دارو در شرایط مختلف دمایی (29 و 37°C) و pH؛ (2 و 7) انجام و به وسیله ی آزمون UV-vis در طول موج 272nm بررسی شد. نتیجه گیری: اندازه ذرات با افزایش دما، 2/27 برابر کاهش یافت که تاییدکننده ی دهیدراته شدن ساختار در دمای بحرانی بود. از طرفی با کاهش pH از 7 به 2 (نزدیک 1pka مالئیک اسید) به علت ناپایداری و تجمع ساختار، اندازه ذرات 1/94 برابر افزایش یافت. رهایش دارو با توجه به ساختار ، در دمای بحرانی هیدروژل و محیط بازی بیشتر از سایر شرایط بود.

کلیدواژه ها:

هیدروژل ، حساس به دما ، حساس به pH ، بروفن