شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ های بی صاحب در خرم آباد، استان لرستان در سال 6931 و 6931

لیشمانیوز یک بیماری زئونوز است که اشکال مختلف بالینی از جمله پوستی، مخاطی و احشایی دارد [1]. در ایران، لیشمانیوز احشایی به وسیله لیشمانیا اینفانتوم ایجاد میشود که به وسیله پشه خاکی فلبوتوموس به انسان و سگ منتقل می گردد. سگ و سگ سانان به عنوان مخزن اصلی بیماری محسوب می شوند [2]. اهداف: هدف از این مطالعه تعیین شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در اواخر سال 1931 و ابتدای 1931 در سگ های بی صاحب در خرم آباد، مرکز استان لرستان که در غرب ایران واقع شده است بود. روش ها: نمونه خون از 32 قلاده سگ بی صاحب در حومه خرم آباد و همچنین سگ های نگه داری شده در یک پناهگاه در اطراف شهر خرم آباد اخذ گردید. نمونه ها در لوله های حاوی EDTA ریخته شد و به آزمایشگاه منتقل شدند و در درمای 4 درجه سانتیگراد تا زمان آزمایش نگهداری شدند. برای تعیین میزان آلودگی به لیشمانیوز احشایی دو روش سرولوژی استفاده شد: الایزا و آزمایش آگلوتیناسیون مستقیم (DAT). نتایج: تعداد دو (2/11%) و سه (9/21%) قلاده سگ به ترتیب به وسیله الایزا و DAT مثبت شده و آنتی بادی ضد لیشمانیا را نشان دادند. تعداد 4 مورد (4/93%) از سگ ها در روش الایزا به لیشمانیور احشایی مشکوک نشان داده شد. نتیجه گیری: نتایج حاضر، وجود عفونت ناشی از لیشمانیوز احشایی در سگ ها ( CVL ) را در خرم آباد نشان می دهد. به نظر می رسد برنامه های کنترل جمعیت سگ های بی صاحب در این منطقه ضروری باشد.

کلیدواژه ها:

لیشمانیوز احشایی ، ELISA ، آزمایش آگلوتیناسیون مستقیم ، خرم آباد