بررسی راهکارهای کنترل رشد فولینگ زیستی در تاسیسات دریایی

باکتری ها و میکروجلبک ها جز موجودات اولیه و اصلی ایجاد کننده فولینگ محسوب می شوند که شرایط را برای چسبیدن و رشد موجودات فولینگ بزرگتر مهیا می کنند. سطوحی که در زیر آب قرار می گیرند مجموعه ای از اتفاقات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی را تجربه می کنند که منجر به تشکیل لایه پیچیده ای ازارگانیسم های چسبنده به عنوان بیوفولوینگ می شوند . این پدیده، باعث بروز مشکلاتی از قبیل خوردگی بدنه، کاهش سرعت، افزایش سوخت،افزایش دفعات پهلوگیری جهت تمیزکاری که در نهایت منجر به تحمیل هزینه های گزاف به این صنعت می شود . برای رفع این مشکلات استفاده از روش های شیمیایی مانند رنگ های تری بوتیل قلع و همینطور مس رایج گردید. ولی این رنگ ها آلودگی های زیست محیطی مخربی را باعث می شود و می توانند به زنجیره غذایی انسان نیز وارد شود . بنابراین باید ضد فولینگ های جدید، موثر و سازگار با محیط زیست استفاده شود. ترکیبات ضد فولینگ که از منابع مختلف دریایی جدا می شوند.مانند میکرو و ماکرو جلبک دریایی، اسفنج، بریوزوآ و مرجان نرم اغلب به عنوان منابع بالقوه ترکیبات ضد فولینگ سازگار با محیط زیست ذکر شده است. این ترکیبات استخراج شده در برابر جانداران فولینگ عمدتا باکتری ها، دیاتومه ها، بارناکل ها و جلبک های سبز فعال هستند.

کلیدواژه ها:

فولینگ زیستی ، آنتی فولینگ ، تاسیسات دریایی