افزایش دوره تناوب و کاهش جابجایی بام طبقات با سیستم میراگر مایع تنظیم شده ( TLD )

امروزه در اثر اعمال بارهای دینامیکی همچون زلزله، در ساختمان ها و سازه های عمرانی، علیرغم اینکه سازه شرایط ایمنی را ارضا کرده اما بهره بردار در آن احساس نا امنی می کند و چنانچه بخواهیم به منظور کاهش جابجایی ها و ارتعاشات، سختی سازه را افزایش دهیم، طرح غیراقتصادی می شود و یا امکان چنین کاری وجود ندارد. برای دست یافتن به این هدف روش های گوناگونی وجود دارد که یکی از آنها استفاده از روش های کنترل سازه است. لذا روش المان محدود یک روش تحلیل عددی است که می توان آن را برای حل مسائل متعدد و متنوع مهندسی در حالات استاتیکی، دینامیکی، خطی و غیرخطی، مانند تحلیل تنش بکار گرفت. در این تحقیق برای اطمینان از نتایج حاصله از نرم افزار انسیس یک نمونه از سیستم قاب خمشی بتنی از مقاله علیرضا محی الدین و همکاران انتخاب شده و با مدلسازی نمونه آزمایشگاهی به مقایسه نتایج پرداخته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که با توجه به مراحل شروع و توالی تسلیم سازه، شروع تسلیم از اتصالات سازه شروه شده و به تدریج به تیرها و سپس ستون ها منتقل شده و در نهایت کل سازه تسیلم شده و با وجود سیستم میراگر دوران اتصالات بسیار کمتر بوده و تسلیم به ندرت در اتصالات اتفاق افتاده است. لذا با استفاده از سیستم میراگر مایع در طبقه پنجم توانستیم جابجایی بام سازه را تا 64 درصد کاهش داده و همچنین در طبقه سوم توانستیم جابجایی سازه را تا 26 درصد کاهش داده و دوره تناوب سازه را تا 45 درصد افزایش دهیم. و در طبقه سوم دوره تناوب سازه را تا 16 درصد افزایش داد.

کلیدواژه ها:

دوره تناوب ، جابجایی بام ، سیستم میراگر مایع تنظیم شده ، بارهای دینامیکی