بررسی اختلال عملکرد توبولی در بیماران پیلونفریت تحت درمان با آمیکاسین

مقدمه: پیلونفریت یکی از بیماریهای شایع اطفال با شیوع 4/1-7/5 میباشد. بهترین درمان آنتی بیوتیکی برای پیلونفریت آمپی سیلین همراه با آمینوگلیکوزید وریدی است. آمینوگلیکوزیدها که سر دسته آن، جنتامایسین میباشد با اختلال عملکرد توبولی کلیه میزان دفع ادراری سدیم پتاسیم، کلسیم، فسفر و منیزیم را افزایش می-دهد. بررسی اختلال عملکرد توبولی در بیماران پیلونفریت تحت درمان با آمیکاسین در سنین اطفال بین 2 ماه تا 12 سال انجام نشده است.روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی (Clinical Trial) تمامی بیماران مبتلا به پیلونفریت در گروه سنی از 2 ماهی تا 12 سالگی، بستری در بخش کلیه بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) در طی شش ماه دوم سال 1383، در دو گروه جداگانه به صورت راندوم تحت درمان با آمپی سیلین و جنتامایسین، آمپی سیلین و آمیکاسین مورد بررسی قرار گرفتهاند. نمونه راندوم ادرار و سرم قبل از شروع درمان روز دوم و پنجم و هشتم درمان از بیماران گرفته و الکترولیتها، Cr و اسمولالیته ادرار و سرم اندازه گیری شد.نتایج: با بررسی سیر مقادیر، بین روزهای 0 و 2 و 5 و 8 بعد از درمان میانگین سطح سرمی و اندکسهای ادراری الکترولیتها تفاوت آماری معنی داری در هر گروه و در مقایسه با هم وجود نداشته است، به جز میانگین کسر دفعی کلسیم FE Ca که بین این روزها اختلاف آماری معنی داری داشته است. ( Within subjects sig < (0.05 هر چند تغییرات این میانگین در طی زمان بین این دو گروه اختلاف معنی داری نداشته است.بحث: در مطالعه ما نیز مشابه مطالعات دیگر بیشترین افزایش در دفع کلسیم در ادرار در طی 2 روز اول درمان )به صورت اثر زودرس بعد از تجویز آمینوگلیکوزیدها( با هر دو آنتی بیوتیک بوده است.