بررسی ارتباط بین سواد سلامت و میزان خود مراقبتی در جمعیت حاشیه نشین تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار

سواد سلامت به ظرفیت کسب ،پردازش ، درک اطلاعات اساسی و خدمات مورد نیاز جهت تصمیم گیری های مناسب در زمینه سلامت اطلاق می شود(Lupattelli et al . 2014).(1)تجربیات جهانی نیز گویای این مطلب است که عواملی از قبیل ارتقای سطح آموزش و سواد سلامت ، بهبود خدمات اجتماعی و توسعه اقتصادی تاثیر مثبتی بر سلامتو رفاه اجتماعی افراد جامعه خواهد داشت(Kandula et al . 2009 ((2)مطالعه ای نشان داد، بیماران با سواد سلامت نامطلوب توانایی کمتری برای درک دستور العمل های پزشکی ، برچسب دارو ، روش مصرف داروها و مواردی از این قبیل را دارند(Berkmanet al 2011) (3)هدف اصلی پیشبرد سواد سلامت ، تسهیل استراتژی های ارتباطی موثر بهداشتی و فناوری اطلاعات سلامت به منظور بهبود پیامد های سلامتی ، کیفیت مراقبتهای بهداشتی و دستیابی به عدالت در سلامت است (4)دانش ناکافی در مورد یک مسئله بهداشتی خاص، به سبب سواد سلامت ناکافی ممکن است خود کارآمدی افراد در مورد توانایی شان در پایبندی به برنامه مراقبت از خود را تحت تاثیر قرار دهد. اگر افراد فاقد کار آمدی به تصمیم های خود پایبند نباشند نمی توانند به طور مناسبی از خود مراقبت کنند.. (5) پژو هش هایی که به بررسی رابطه بین سواد سلامت و رفتار های خود مراقبتی و خود کار آمدی افراد پرداخته اند، نشان داده اند که سواد سلامت در بهبود رفتار های خود مدیریتی و خود کار آمدی افراد تاثیر مثبت دارد . (4)عدم داشتن سواد سلامت کافی منجر به ضعف در گزارش وضعیت سلامت فردی ، استفاده نامناسب از داروها و عدم پیروی از دستور های پزشک و کنترل ضعیف قند خون می گردد و نیز دانش بهداشتی کمتر ، مشارکت کمتر در تصمیم گیری در خصوص درمان ، بیان کمتر نگرانی های سلامت و ارتباط بدتر با پزشکان را بدنبال دارد.(6) هم اکنون سواد سلامت به عنوان یک مساله و بحث جهانی در قرن 21 معرفی شده است.امروزه بیشتر آموزش ها و اطلاعات در سیستم بهداشتی به صورت نوشتاری و در سطحی بالاتر از آن چه برای افراد قابل فهم باشد ارایه میگردد.(7).