ارزیابی مفاهیم نوسازی، بهسازی وآسیب شناسی بافت های فرسوده، با تکیه بر تجارب مداخله در بافت با رویکرد توسعه پایدار شهری

در سالهای اخیر با توجه به تحولات سریع علمی و فنی و به تبع آن دگرگونی در ساختار کالبدی، اقتصادی و اجتماعی شهرها و همچنین مطرح شدن نظریه توسعه پایدار شهری، اهمیت نوسازی و احیاء بافتهای فرسوده و ناکارآمد بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. شکل گیری بافت های شهری و تغییرات فیزیکی صورت گرفته در گذر زمان فی الواقع انعکاس و تصویری از مجموعه علل اجتماعی، اقتصادی، انسانی و طبیعی بوده که در یک قلمرو جغرافیایی ظهور و بروز پیدا می نماید. در طول دهه های اخیر اثر بخشی و تقابل عوامل فوق بر یکدیگر، ضمن تغییر در فضای ساخته شده شهری، نواحی اطراف را نیز در مقیاسی وسیع با سیمای کاملا جدید به فضای کالبدی شهر افزوده و بدین ترتیب تعادل و پیوستگی سنتی فضای کالبدی و نقش عناصر مهم آن در هم شکسته شده است. این مقاله بر آن است، ضمن تبیین انواع بافت های آسیب پذیر و شاخص های شناسایی بافت های فرسوده به علل پیدایش آن پرداخته و پیشنهاداتی در زمینه راه های برون رفت از وضعیت موجود و رونق بخشی به نوسازی با توجه به تجارب جهانی مداخله در این بافت ها را ارائه و زمینه توسعه پایدار شهری را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بهسازی ، بازسازی ، بافت فرسوده شهری ، تجارب مداخله در بافت ، توسعه پایداری شهری.