ارزیابی ریسک غذایی فلزات کادمیوم، کروم و سرب ناشی از مصرف ماهی شیر ماهی رودخانه شارک قوچان

ماهی به عنوان یک منبع پروتئینی ارزشمند در سبد غذایی بسیاری از مردم وجود دارد و تخمین زده می شود که بین 15 تا 20 درصد از پروتئین های حیوانی از منابع آبی تامین می شود. لذا بررسی وضعیت بهداشتی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فلزات کادمیوم، کروم و سرب دربافت عضله 60 قطعه شیر ماهی و همچنین بررسی ارزیابی ریسک غذایی ناشی از مصرف این ماهی در پاییز 1393 صورت گرفت.پس از بیومتری ،بافت عضله به روش هضم اسیدی برای انالیز آماده شدند. غلظت فلزات مورد مطالعه در نمونه های هضم شده با استفاده از دستگاه جذب اتمی مدلAnalytik Jena Contr AA700 قرائت شد. میانگین روند افزایش فلزات دربافت به صورت سرب>کروم> کادمیوم بوده است. میانگین غلظت سرب،کادمیوم، کروم در بافت عضله ماهی به ترتیب 0/91، 0/58 و 0/88 میکروگرم برگرم وزن خشک به دست آمد. شاخص ارزیابی خطر هدف THQ برای فلزات کادمیوم، کروم و سرب کمتر از یک به دست امد. نتایج حاصل از بررسی های آماری، حاکی از بالاتر بودن میزان سرب در بافت ماهیچه شیرماهی نسبت به استانداردهای WHO،FAO،China و EU و کمتر بودن آن نسبت به FEPA می باشد. مقادیر کادمیوم بالاتر از استانداردهای EU،China و FAO و پایین تر از استانداردهایWHO وFEPA بود. همچنین نتایج نشان داد که میزان کروم بالاتر از استانداردهای WHO و FEPA و پایین تر از استاندارد Chinaبود. ارزیابی خطر غذایی مصرف گونه های مورد مطالعه نشان داد که مصرف آن ها با میزان کنونی خطری را متوجه مصرف کنندگان آن از نظر فلزات، کادمیوم، کروم و سرب نخواهد کرد.

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، شیرماهی ، هضم اسیدیED ، THQ