ارتباط عمل به باورهای دینی با رنج در بیماران همودیالیزی

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه اختلال پیشرفته و برگشت ناپذیر عملکردکلیه میباشد. به عنوان یکی از مشکلات رایج سلامتی در دنیا گسترش پیدا نموده است از این رو مطالعه با هدف ارتباط عمل به باور های دینی با رنج در بیماران دیالیزی انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال 1397 برروی بیماران همودیالیزی به تعداد130 نفراز بیماران همودیالیزی شهر گنبد کاووس انجام شد.ابزار جمع اوری اطلاعات پرسشنامه عمل به باور های دینی معبد و پرسشنامه تجربه و ادراک رنج اسکالزبود.اطلاعات بعد از جمع اوریوارد نرم افراز16spssشد که توسط امار توصیفی(جداول.میانگین.انحراف معیار)و امار استنبازی (انالیزواریانس و تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و من ویتنی )صورت گرفت.یافته ها: میزان باور به عمل های دینی را با میانگین و انحراف معیار 36/11 + 16/72 و میزان رنج بیماران را 94/6 + 28/37 نشان داد. آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن اختلاف معنی داری را بین عمل به باورهای دینی با رنج نشان داد (18/0=-r،03/0=Pطوری که با افزایش باور به عمل های دینی میزان رنچ بیماران کمتر می شد.نتیجه گیری: باتوجه به اینکه عمل به باورهای دینی موجب کاهش رنج در بیماران دیالیزی می شود. مسئولین و دست اندرکاران بهداشتی به خصوص تیم پرستاری می تواند با درک نیازهای معنوی بیماران و کمک به رفع این نیازها موجب کاهش رنج و افزایش سازگاری در بیماران شود

کلیدواژه ها:

عمل به باورهای دینی ، رنج ، همودیالیز