اختلالات اضطرابی فرزندان 3-6 سال پرستاران قزوین

مقدمه: اضطراب به عنوان شایع ترین اختلال در دوران کودکی محسوب می شود. در بروز اضطراب عوامل متعددی از جمله رفتار هیجانی و اجتماعی کودک و اشتغال مادران می تواند نقش داشته باشد.از این روهدف این پژوهش بررسی میزان اختلالات اضطرابی فرزندان 3-6سال پرستاران شاغل در بیمارستانهای اموزشی شهر قزوین بوده است. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1397با نمونه گیری در دسترس بر روی پرستاران شاغل در بیمارستانهای اموزشی شهر قزوین که دارای فرزند 3-6سال بودند، انجام شد برای گرداوری داده ها از مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اماری23 SPSS، ضریب رگرسیون تک متغیره و چند متغیره تحلیل شد. مقادیر pکمتر از 0/05 به عنوان سطح معناداری در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد دربخش اول مطالعه از بین 155 پرسشنامه توزیع شده در بین کودکان پرستاران شاغل در بیمارستانهای اموزشی قزوین 32/9 درصد از این کودکان دارای اختلال اضطرابی بودند و رابطه مثبت معنی داری بین جنسیت کودک (0/008)p و نحوه نگهداری کودک در هنگام شیفت والد(0/013)p با اضطراب در این کودکان وجود داشت. همچنبن شیوع اختلال اضطرابی در دختران و نگهداری کودک توسط سایراعضای خانواده با بروز اضطراب در انها نقش داشت. نتیجه گیری: میزان اضطراب جدایی در کودکان 3-6سال پرستاران از امار قابل توجهی برخوردار است و با توجه به پیامد های نامطلوب این اختلال توجه به این گروه سنی حائز اهمیت می باشد همچنین پرستاران به دلیل شرایط شغلی در معرض تعارضات ناشی از کار و خانواده قرار دارند که این امر دراضطراب کودکان نقش بسزایی دارد و لزوم توجه به این قشر کثیر از جامعه را مشخص میسازد.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، پرستار ، کودکان پیش دبستانی