تاثیر خودمراقبتی معنوی بر رفتارهای سلامتی: مرور سیستماتیک کارآزمایی های بالینی و نیمه تجربی

مقدمه : خودمراقبتی معنوی بخش مهمی از خودمراقبتی است که به عنوان مجموعه ای از روش های مبتنی بر معنویت تعریف می شود که در آن مردم برای ارتقاء پیشرفت شخصی و رفاه در حین سلامت و بیماری اقدام می کنند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و جمع بندی نتایج مطالعات انجام شده در مورد خودمراقبتی معنوی بر رفتارهای سلامتی روش مرور سیستماتیک انجام شد. روش کار : در این پژوهش مرور سیستماتیک جستجوی مقالات داخلی و خارجی مرتبط با موضوع به صورت جداگانه از سال 2010 تا دسامبر 2018 به زبان فارسی و انگلیسی، از پایگاه های اطلاعاتی داخلی و خارجی انجام گرفت و تمامی کارآزمایی های بالینی فارسی و انگلیسی انتشاریافته مرتبط با موضوع خودمراقبتی معنوی وارد مطالعه شدند. پس از بررسی عناوین مقالات و چکیده متون مقالات واجد شرایط انتخاب گردید و مقالات غیرمرتبط حذف شدند. در این مطالعه مرور سیستماتیک، از روش های آماری توصیفی برای گزارش نتایج نهایی استفاده شد. برای حصول اطمینان از نحوه همسان بودن ارزیابی مقالات مقیاس جداد مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها : در ارزیابی اولیه، تعداد 80 مقاله انتخاب گردید که پس از حذف موارد تکراری، 18 مقاله وارد مطالعه شدند که تعداد 8 مورد غیرمرتبط با موضوع بود. یک مقاله علی رغم مرتبط بودن، به دلیل عدم کسب نمره حداقل جداد از مطالعه حذف شدند. در نهایت 9 مقاله وارد مطالعه و تجزیه و تحلیل شدند. نتیجه گیری : با توجه به نتایج به دست آمده، نمی توان به صورت قطعی تاثیر خودمراقبتی معنوی را بر سلامتی بیماران تایید نمود؛ لذا نیاز به انجام پژوهش های بیشتر در زمینه خودمراقبتی معنوی به ویژه در قشر حساس جامعه و بیماران مزمن می باشد. تا مداخله مناسبی در جهت بهبود زندگی این افراد شناسایی گردد.

کلیدواژه ها:

خودمراقبتی ، خودمراقبتی معنوی ، رفتارهای سلامت