مبانی فقهی حاکمیت اسلام و نظام ولایی از منظر فقهای متاخر و معاصر با رویکرد نفی سلطه طاغوت

نظام سیاسی در اسلام تفاوت عمده ای با دیگر نظامهای سیاسی دارد. پایه و اساس آن بر اقتدار معنوی استوار میباشد و در آن اراده فرد فعال مایشاء نیست و قانون حاکم است و مردم نیز در هر موردی که برخلاف قانون الهی نباشد میتوانند نظر داشته باشند و قانون وضع کنند و در صحنه های مختلف به رقابت فکری در جهت نحوه اداره کشور و امور آن بپردازند. تربیت سیاسی در این نظام مردم را به گونه ای بار می آورد که در همه اعمال و ارکان نظام نظارت داشته و حتی انتقاد از حاکم را حق6 خود بدانند، و بدین سان هم مل6ت و هم مسوولان در مقابل هم باید پاسخگو باشند. مردم در اکثر عرصه های حکومتی نقش اصلی را ایفا میکنند. به وجود آوردن حس مسوولیت در جهت حفظ نظام و حمایت از حاکمیتی که در امتداد حاکمیت الهی است در سایه تعقل و تجربه از ممیزه های اقتدار نظام اسلامی است. در واقع، افزایش آگاهی و بیداری اسلامی و پیوستن روزافزون مردم کشورهای مسلمان به این جنبش ها توان جدیدی بخشیده، وهمچنین افزایش توان مانور آنها و همچنین خیز برداشتن این جریانات به سمت تصاحب قدرت سیاسی و تشکیل حکومت اسلامی و در نتیجه کسب قدرت سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی از جمله مسائلی است که بررسی این جریانات و تحولات موجود در آنها را ضروری می نماید.

کلیدواژه ها:

حاکمیت اسلام ، فقهای متاخر و معاصر ، طاغوت ، نظامهای سیاسی ، حاکمیت الهی.