ارتقای عمر شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از رویکرد فازی و الگوریتم آ- ستاره

این مقاله روش مسیریابی جدیدی را ارایه می کند که عمر شبکه را با ترکیبی از رویکرد فازی و الگوریتم آ- ستاره افزایش می دهد.الگوریتم پیشنهادی مسیری بهینه از مبدا به مقصد با توجه به حداکثر انرژی باقیمانده باتری ، حداقل تعداد جهش ها و حداقل بارهای ترافیکی تعیین می نماید. با توجه به محدودیت هایی که الگوریتم های آگاه از وضعیت شبکه جهت رفع مشکل نگهداری اطلاعات کل شبکه در حافظه هر گره از یک راهکار جدید خوشه بندی استفاده شده است.در این روش خوشه بندی ، ما مسیر هایی که تراکم بیشتری از گره ها دارند را شناسایی کرده و به عنوان مسیر اصلی در نظر میگیریم و اصطلاحا آنرا ستون فقرات شبکه می نامیم، و سرخوشه ها را بر اساس نزدیکی به ستون فقرات انتخاب می کنیم . برای مقایسه از الگوریتم LPA بدون خوشه بندی و ) Patil یک روش خوشه بندی بر اساس معیار توزیع وزن که شامل پارامترهایی ماننده درجه گره ، فاصله با توجه به همسایگان گره ، سرعت گره و زمان صرف شده) و Mounir (ترکیب جدیدی از خوشه بندی با استفاده از پروتکل های LEACH و ( MTE استفاده شده است . نتایج شبیه سازی نشان می دهد که عمر مفید شبکه ایجاد شده با روش پیشنهادی می تواند با گسترش شبکه و افزایش تعداد گره ها افزایش یابد .

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، مسیر یابی ، خوشه بندی ، الگوریتم فازی ، LPA*