برنامه ریزی توسعه خطوط انتقال با لحاظ عدم قطعیت انرژی تولیدی مزارع بزرگ بادی

ظهور تجدید ساختار و به تبع آن رقابت در صنعت برق، هرچند موجب افزایش بازدهی و سودرسانی بیشتر مصرف کنندگان شده است، اما لزوم دسترسی آزاد به شبکه انتقال به عنوان پیش شرط اساسی رقابت سبب شده است تا روش های برنامه ریزی بر مبنای کاهش تراکم خطوط انتقال تغییرات اساسی ای را تجربه کنند. از دیگر سو نگرانی های زیست محیطی، افزایش سهم انرژی های نو و به خصوص انرژی بادی را در سبد تولید انرژی الکتریکی به دنبال داشته است. برنامه ریزی سیستم های انتقال انرژی در سیستم های قدرت جدید با حضور عدم قطعیت های ناشی از منابع بادی یکی از نکاتی بوده است که در سالیان اخیر مورد اقبال فراوانی قرار گرفته است. در این مقاله روشی برای بهینه سازی برنامه ریزی خطوط انتقال با لحاظ عدم قطعیت های انرژی بادی معرفی شده است که در مقایسه با روش های قبلی از انعطاف پذیری بالاتری برخوردار بوده و نهاد برنامه ریز می تواند حساسیت های ذینفع های بازار را با آن مدل نماید.

کلیدواژه ها:

تجدید ساختار ، برنامه ریزی سیستم های قدرت ، توسعه خطوط انتقال ، نیروگاه بادی ، عدم قطعیت ، الگوریتم ژنتیک ، روش تخمین نقطه