بررسی مواد افزودنی به بتن جهت بهبود نقش حفاظتی آن در برابر تابش های هسته ای

با توسعه صنعت هستهای در کل دنیا و استفاد از این تکنولوژی در صنعت و مراکز درمانی موجبات توجه کشورها به این مقوله و سرمایه گذاری در این حوزه را فراهم آورده است. به دلیل وجود تابش های هستهای همچون گاما و نوترون و از طرفی مضر بودن اینگونه پرتوها برای سلامت انسانها، در این نوع مراکز برای جلوگیری از آثار جبران ناپذیر این نوع پرتوها باید حفاظ هایی ساخته شود تا علاوه بر کاهش انرژی، شدت این نوع تابش ها را نیز تضعیف کند. در طراحی ایننوع حفاظها، نقش سازهای بتن نیز باید در نظر گرفته شود. لذا در راستای تامین دو نکته ذکر شده، ذهن محققان به تولید بتنی با خاصیت حفاظتی معطوف میشود. بتن مادهای است که بعد از آب بیشترین مصرف و کاربرد را در کل جهان داراست. تولید بتن با خاصیت حفاظتی میتواند خدمت بزرگی به بشریت باشد. در این تحقیق تلاش شده است با بررسی تحقیقات صورت گرفته برای تولید بتنهای محافظ، مواد افزودنی مناسب همچون سرب، بور و هیدروژن را شناسایی کرده، و مقدار بهینه آن برای این نوع بتنها تعیین شود. همچنین مقدار و نوع ترکیبات خود بتن بعنوان حفاظ، از جمله انواع ماسه، سیمان و مقدار آب را مورد بررسی قرار داده و پیشنهاد هایی برای ساخت و استفاده این نوع بتنها ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

بتن ، تابش های هستهای ، پرتوگاما ، نوترون ، سیمان