بهره گیری از معماری سنتی ایران در طراحی مجتمع مسکونی اقلیمی پایدار در محله اهرستان شهر یزد

توجه به مسایل اقلیمی در طراحی معماری، یکی از وجوه مهم در پایدارسازی معماری و شهرسازی است. استفاده از انرژیهای طبیعی در ساختمان، به صرفه جویی در مصرف سوخت و افزایش کیفیت آسایش محیط مسکونی و در نهایت بهسالم سازی محیط زیست منتهی می شود. در نتیجه طراحی مسکن براساس شرایط اقلیمی منطقه، اولین خط دفاعی دربرابر عوامل خارج بناست. امروزه همزیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی، مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری وشهرسازی شده و طراحان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در این زمینه می کند. در طراحی بافت مسکونی،رعایت ملاحظات اقلیمی تاثیر مهمی در ایجاد شرایط آسایش برای ساکنان محیط با حداقل هزینه دارد. با توجه بهشرایط اقلیمی ایران و پتانسیل بسیار بالای کاهش مصرف انرژی ساختمان ها توسط طراحی معماری متناسب با اقلیم،تدوین و کاربرد مقررات معماری و شهرسازی انرژی کارا برای اقلیم های مختلف ایران تاثیر عمده ای بر کاهش مصرفانرژی بخش ساختمان و مسکن ایران و در نتیجه بر مصرف انرژی کل ایران دارد . هدف از این تحقیق، دستیابی بهالگوهای مناسب اقلیمی و اصول حاکم بر پایداری آن ها در طراحی مجتمع مسکونی در محله اهرستان شهر یزد از طریقتجزیه و تحلیل نمونه هایی از بافت مسکونی سنتی در مناطق اقلیمی مشابه به آن می باشد. روش پژوهش به صورتتوصیفی تحلیلی و از حیث نوع تحقیق، کاربردی می باشد و در نهایت پیشنهادات معماری پایدار ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

اتلاف انرژی ، معماری سنتی ، مجتمع مسکونی ، اقلیم گرم و خشک ، شهر یزد