بررسی اندیشه های سید هادی میرمیران در معماری معاصر ایران

معماری معاصر ایران دارای چهار دوره تاریخی است که آخرین دوره ی آن، از زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران آغازمی شود. هرچند در این دوره با وجود تلاش های فراوانی که برای بهبود بخشیدن به فرایند طراحی معماری انجام شده است،بندرت می توان راه حل هایی روشن برای آن در جهت کمک به معماران ارائه کرد. در این دوره یا ورود معماران تحصیلکرده در خارج از کشور و تاسیس مدارس معماری دیگر، شیوه های نوین معماری ترویج داده شد. اما سهم برخی ازمعمارانی که پایه های مفاهیم جدید خود را به درک نوینی از سنت و فرهنگ ایرانی استوار کرده اند بسیار شاخص و قابلتوجه است. بدون تردید، سید هادی میرمیران یکی از معماران برجسته این دوره محسوب می شود. در پژوهش حاضر،تلاش بر آن است تا با بررسی چند نمونه از آثار سید هادی میرمیران و یا پی بردن به اندیشه های وی، در جهت ارائه راهحل هایی برای بهبود بخشیدن به فرایند طراحی معماران رسید. وی همواره تلاش کرده تا ضمن پرهیز از ابتذالی که ناشیاز بکارگیری افراطی و ظاهری عناصر سنتی معماری ایران بوده است، به بیان جدیدی دست پیدا کند که واجد مولفه هاینویی از بومیت باشد و نیز با ادبیات جهانی و متعلق به مدرن سخن بگوید. در آثار او عمدتا معماری، کیفیتی تجریدی،استعاری و در عین حال فرم و فضایی صریح دارد و همیشه به دنبال خلق فضاهای مفهومی و معنوی در معماری ایرانیبوده است، مفاهیمی مانند نور- شفافیت- سبکی- یکپارچگی و فرهنگ ایرانی. از همین رو، پیشنهاد میشود معماران با بهره گیری از این مفاهیم به دنبال خلق فضاهای مفهومی تر و معنوی تر از فرهنگ معماری ایرانی باشند.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ایران ، سید هادی میرمیران ، اندیشه ، معماری ایرانی