بررسی پیشینه و سیرتحول تاریخی کاروانسراهای ایران و تکامل تاریخی مجموعه های اقامتی موقت در ایران و جهان

اقامتگاه ها کاروانسراها در عصرهای مختلف جایگاهی برای آسایش و تجدید قوای کاروانیان و مکانی امن جهت سکنی گزیدن مسافران چه از خطرات انسان ساز و چه مخاطرات طبیعی بوده اند که در اغلب آنها فضاهایی جهت استراحت و تامین نیازهای مسافران اندیشیده شده بود. سرزمین پهناور ایران به سبب داشتن موقعیت جغرافیایی خاص و شاهراه ارتباطی که در منطقه دارا می باشد در طول تاریخ و تمدن چندین هزارساله خود همواره مورد توجه ویژه تجار و کاروانیان بود که این امر موجب احداث بناها و اقامتگاه های بین شهری و داخل شهری فراوانی برای اقامت کاروان ها گردید. کاروانسراهای ایران با توجه به اقلیم منظقه به، سه دسته ی کاروانسراهای کاملا پوشیده منطقه کوهستانی، کاروانسراهای کرانه های پست خلیج فارس، و کاروانسراهای حیاط دار مناطق مرکزی ایران، تقسیم می شود، که از جلال و شکوه غیرقابل وصفی برخوردار بودند که امروزه کمتر شاهد آن شکوه و جلال به سبب تقلید از سبک ها و معماری غرب هستیم با توجه به پیشینه ی هفتاد ساله هتل سازی در ایران پژوهش حاضر پیرامون سیر تکامل اقامتگاه های موقت در ایران و جهان و شناخت معماری متناسب با هر فرهنگ و توجه به طراحی ایرانی- اسلامی و دورن مایه های آن در راستای رسیدن به استانداردهای روز دنیا می پردازد . این مقاله از نوع کاربردی و روش این نوشتار از نوع توصیفی تحلیلی می باشد و گردآوری اطلاعات در این پژوهش به روش کتابخانه ای صورت گرفته است

کلیدواژه ها:

کاروانسرا ، معماری ایرانی ، سیرتحول و تکامل اقامتگاه ها ، اقامتگاه موقت