تفکیک سن مسیولیت کیفری در جرایم با مجازات های اصلی (حدود، قصاص، دیات وتعزیرات) در نظام حقوق کیفری ایران

اصولا مسیولیت کیفری از جمع دو مولفه ارتکاب جرم و قابلیت اسناد یا انتساب حاصل میشود. کودکی از دیر باز به جهت عدم قابلیت انتساب جرم به کودک از موانع مسیولیت کیفری قلمداد میشود. در عین حال امروزه یافته های پزشکی نشان دهنده تدریجی بودن رشد و کمال و در پی آن کم رنگ شدن مرزهای بین سن عدم مسیولیت و سن مسیولیت کیفری است. مقنن ایران، اگرچه دیر، ولی این موضوع مهم را مبنای وضع قانون مجازات اسلامی مصوب1392 قرار داده و تغییرات بنیادینی، کمینه در بخش مجازاتهای تعزیری اطفال و نوجوانان، حاصل کرده است. در عین حال نگاه دو پهلو مقنن ایران وعدم رعایت تمامی مبانی مسیولیت کیفری مطرح شده در نظامهای حقوقی پیشرفته معاصر، نتایج ناهمگونی را در وضع قانون جدید به بار آورده است. این تحقیق بر آن است ضمن برشماری این دوگانگی ها، راهکارهای برون رفت از آن را ارایه نماید.

کلیدواژه ها:

مسیولیت کیفری ، قابلیت انتساب ، سن مسیولیت کیفری ، مجازات های اصلی